Yazarla çok konuşuyorum. Ayrıca “Türk Belleği Sorunu” adlı bir kitap üzerinde çalışıyorum. Gönderildi. Yorumlarda tahmin ettiğim gibi bu da çok yakında unutulacak, bu yüzden eminim. İhanet, zayıf hafıza, kimlik bunalımı ve yabancılaşma bizi istenmeyen yerlere götürür. Modern tarihimizin en önemli olayı olan Kurtuluş Savaşı’nın bu zayıflığını çok az kişi biliyor. Ah, Birinci Dünya Savaşı! Yüzyılın acısını unuttuk. Yaklaşık iki milyon insan öldü ve bir milyon insan yıllarca evlerinden uzakta toplama kamplarında yaşadı. Unutulanlar, ölüler, kaybolanlar. Ancak bu savaşta birçok Türk hoca şehit olmuştur. Cesur koçlarımıza ne olduğu, nerede olduğu ve hatta ölümü bile tespit edilemiyor. Onları bekleyenler hasretle yerde yatıyorlardı. Açlık, işkence ve unutulmuş namusun kötüye kullanılması. Diyelim ki kaderimiz iyi olacak. Ve kaderimizin hayırlı olması için fedakarlıklar, şehitler, gaziler, kayıp ve acılar, kahramanlar, önderimiz ve önderlerimizin emekçisi olanlar unutulmamalı. Osmanlı İmparatorluğu çöktü ve yıkılması her Türk’e korkunç acılar verdi. Ama asıl acı olan daha sonra olanlar. Düşünün ki babanız, amcanız, dedeniz, amcanız, teyzeniz ve kardeşiniz vatanı savunmak için cepheye koşturuyor. Dönenler de oldu dönmeyenler de. Bu dönem için haber yok. Yıllar geçer, beş yıl, on yıl. Çoğu zaman onu göremezsiniz ya da on yıl sonra gider ve çok azı geri gelir. Acı ve özlem telafi edilebilir mi? Ama bir asırdan kısa bir süre sonra dün olanları unuttuk. Kitaplarımızda ve hikayelerimizde yok. Çocukluğumuzda “Hayber Kalesi’nin Fethi”ni köy odalarında anlatmıştım. Malazgirt, Myrukivalon ve Ankara muharebelerinin hikayeleri anlatılmaz. Şehit ve gazilerin acıları paylaşıldı. Ancak Türk tarihinde çok önemli bir yere sahip olan bu savaşlar, başarılar ve başarısızlıklardır. Unuttuk, unutturdular, bahsetmediler, bahsetmediler. Ve hatırlamadı. Yaşları 15, 20 ve 25 arasında değişiyordu. Binlerce genç vatanı savunmak için askere gitti. Bazıları şehit oldu, bazıları gazi oldu. Bazıları gözlerini kaybetti, bazıları bacaklarını kaybetti. Bu savaşın arkasındaki kişi bu kahramanlığı hatırlıyor mu? Buna inanmıyorum. Hatırlasaydık bizler gibi, Türkler gibi büyüyecektik. Bizi Türkler gibi Türk olarak yetiştirmediler. Türk onuru ve gururu bize aşılamadı. Kimliğimiz öğretilmedi çünkü hafızamız canlı değildi. Hala ne için ve nasıl savaşacağımızı bilmiyoruz. Hâlâ bitene kadar vatanseveri küçük düşürmeye çalışıyor. “Ben senden daha iyiyim”. Teşekkür ederim, iyi ol ama sıkı bir Türk ol. Neredesin Türk ruhu, neredesin Türkler gibi yönetecekler, yönetilecekler. bekliyoruz!!!
Diğer gönderilerimize göz at
[wpcin-random-posts]
İlk Yorumu Siz Yapın