“Mutsuz muyuz? Evler arasında saklambaç oynayan çocuklar gördüm, kavga eden büyüklerin kurşunları başlarından sekiyordu. Çok mu mutsuzuz? Hastane koridorlarında çok mutlu gençlerle karşılaştım. ki lösemi çabuk yenilir.Biz çocuklar gibi çoğu zaman ıvır zıvırlara sevinerek, ıvır zıvırlara üzülerek geçeriz.O dünyaya insan tutkusunun büyük hazinesini anlamsız işlerle yemeye gelmedi…
mutluluk para mı O gitti mi? ev mi Araba mı? on? tüy? dekorasyon mu? Hevesle yemek mi yoksa dokunmak aşındırıcı mı? Avucunuzu dinlendirebilir misiniz? Mutluluğu satın alabilir veya satabilir misiniz?
Gardımızı açarsak, mutluluğun bu dünyaya gizlice estiğini görürüz; Ama bu topraktan gelen bir koku değil. Derin mutluluk, ayakta veya yürürken Yüce Yaratıcı ile birlikte olmaktan gelir. O halde Ekselanslarına şu şekilde dönelim:
Ah, O’nun gizli sığınağından gönderdiği nurla kalbimizi titreten şefkatli aşk. Tarlasında toplanmaktan çok mutlu olan ve rüzgarın onu alıp götürmesine üzülen minik kelebeğin küçük ufkundan gözlerimizi çevirelim. Görüşümüzü güneş gibi genişlet ve merhametli izzetinin süslediği uzak ufuklara bakmamızı nasip et.
Bizde zenginlik ve makama değil, merhametli izzetine hayranlık olsun. Bize lütuf ver. Kalplerimizi ilim, hikmet, hayır, zikir ve şükürle ihsan eyle.”
Kaynak: Yazar: Muhammed Bozdağ
Diğer gönderilerimize göz at
[wpcin-random-posts]
İlk Yorumu Siz Yapın