Padişah bir keresinde kılık değiştirmiş, kölesini de yanına almış ve halkın onun hakkında ne düşündüğünü öğrenmek için şehirde dolaşmaya çıkmış.
Mevsim kıştı ve soğuk hava ortalığı kasıp kavuruyordu. Yolu bir camiye düştü. İki zavallı adam köşede oturmuş titriyorlardı. Sultan ne konuştuklarını merak ederek yanlarına yaklaştı.
Zavallı adamın soğuk algınlığından şakacı bir şekilde şikayet etti:
-Yarın Cennete gittiğimizde Padişahı oraya göndermeyeceğim! Cennet Duvarı’na yaklaştığını görürsem ayakkabılarımı çıkarıp kafana vururum.
Diğeri merakla sordu:
Neden cennete gitmesine izin vermiyorsun?
– Tabii ki yapmayacağım. Biz burada titrerken o sarayında eğleniyor. Durumumuzu bilmiyor. O halde kalk ve cennet komşum ol. Dedi ki: Komşusunu komşu görmeyeni istemem. Güldüler.
Abdül Sultan’a:
Bu camiyi ve adamlarını unutmayın! dedi.
Saraya döndüğünde adamlarını mescide göndererek bu iki fakiri saraya getirdi. Fakirler başımıza geleceklerden korkarken onları eşyalı ve döşenmiş bir odaya koydular ve sonra:
– Burada yiyip içersin, padişahımıza dua edersin dedikten sonra komşun cennette olsa aldırmazsın dediler.
Diğer gönderilerimize göz at
[wpcin-random-posts]
İlk Yorumu Siz Yapın