Ankara’da Rize toplantısı – Anayurt Gazetesi

Sevgili okurlarım, yaklaşık 40 yıldır yazıp çiziyorum. Karadeniz’den ve Karadeniz sakinlerinden hiç uzaklaşmadım. Meslektaşlarıma elimden geldiğince yardım ederim. “Bize de yazacak mısın?” Ben diyene kızmıyorum, yazıyorum. Karşılığında hiçbir şey almıyorum. Ankara’daki hemşehrilerimi Karadeniz’dekilerle birlikte getiriyorum. Köprü olarak çalışıyorum. Kimin neyi nerede yaptığını söyleyeceğim. İyi bir yere gelen başarılı insanları takdir ediyorum ve onlarla ilgileniyorum. Öncelikle yazılarımı takip eden, yorum yapan ve eleştiren herkese en içten teşekkürlerimi sunuyorum. Yaşımdan dolayı eleştiriye çok açığım.

Çok az da olsa hemşehrilerimin bazılarını anlayamıyorum. Ne yazsak. Gereksiz yorumlar yapıp eleştiriyorlar. Onlara aldırmıyorum. Gelelim konumuza…

Rizeli üst düzey bürokratlardan oluşan dostluk grubunun 161’inci toplantısı Ankara’da ayda bir düzenlenen başkentte yapıldı.

124. ve 161. toplantılara da misafir olarak katıldık.

124. toplantıda bir anma plaketi ile onurlandırıldık.Topluluk Sözcümüz ve Yönetim Kurulu Başkanımız İrfan Koçukun’a bir kez daha teşekkür ederiz.

İrfan Koçkon ve ekibini, bürokratlar gurubu başkanı, öğretmeni ve sendikacıyı eleştiren biri olarak şimdi tebrik ediyorum. neden diye soruyorsun Çünkü daha küçük gruplar halinde başlayan bu buluşmaları, salonlara oranla orantısız bir toplantıya dönüştürdüler. Ayda bir Rize’den insan toplamak. Bu toplantıda Rize halkının sorunlarını ilgili mercilere iletmek.

Toplantı 161 161 ay demektir. Kaç yıl sürdüğünü bir düşün! Her şey kalple ilgili. Yemekler grup tarafından dönüşümlü olarak ödenir. Bu iş göründüğü kadar kolay değildir. Bu takım başarılı oldu. Tüm ekibi tebrik ederim.

“Ankara’da Rizeliler Grubu” 2010 yılında kurulmuştur. Bu grubun faaliyetleri ve toplantıları Rizeliler Derneği veya Federasyon adı altında yapılmamaktadır.

Özel bir gruptur. 20 kişilik bir grupla başladım, şimdi 200 kişi var ve 124. toplantısına kadar o gruba davet edilmedim, ayrıca davet edilmediğim için konuyu birkaç kez köşeme taşıdım. Neden davet edilmediğimi sordum. Yemekle ilgili değildi. Sahiplenme duygusuydu.

Hakimin evinde Rizelilerle tanışmak çok keyifliydi. Uzun zamandır görmediğim hemşehrilerimi gördüm. İş kıyafetleri ve görsellerle güzel bir karşılaşma oldu.